Zaćma jest schorzeniem, które najczęściej dotyka osoby po 50. roku życia, prowadząc do stopniowego pogorszenia widzenia. Związana jest z naturalnym procesem starzenia się soczewki oka. Katarakta nie jest jednak jednorodną chorobą – wyróżnia się jej różne typy, które mogą rozwijać się w odmienny sposób. Jednym z jej rodzajów jest zaćma podtorebkowa tylna, która często rozwija się szybciej i może dotknąć osoby młodsze, nawet przed 50. rokiem życia.
Czym jest zaćma podtorebkowa tylna?
Zaćma podtorebkowa tylna to rodzaj katarakty, w którym zmętnienie pojawia się w tylnej części soczewki oka, tuż pod jej torebką. Często powoduje zamglone widzenie, które staje się bardziej dokuczliwe przy przebywaniu w jasnym świetle oraz podczas patrzenia na bliskie obiekty. Choć jest to rzadsza odmiana zaćmy, jej objawy mogą znacząco wpływać na jakość życia, utrudniając wykonywanie codziennych czynności.
Jakie aspekty wpływają na rozwój zaćmy podtorebkowej?
Wiele czynników może przyspieszać rozwój zaćmy podtorebkowej. Należą do nich choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, która wpływa na podwyższony poziom cukru we krwi, co z kolei może uszkadzać strukturę soczewki. Stosowanie sterydów, niezależnie od formy podania – doustnie, dożylnie lub wziewnie – także wiąże się z większym ryzykiem rozwoju tego rodzaju zaćmy. Ponadto ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe może uszkadzać soczewkę, a nawyki takie jak palenie dodatkowo zwiększają prawdopodobieństwo jej zmętnienia.
Objawy zaćmy podtorebkowej tylnej
Pacjenci często doświadczają zjawiska olśnienia, które pojawia się podczas patrzenia na intensywne źródła światła, takie jak słońce, uliczne latarnie czy reflektory samochodowe, co może prowadzić do trudności z prowadzeniem samochodu, zwłaszcza w nocy. Kontury obiektów stają się mniej wyraźne, a chory może odczuwać wrażenie, że widzi aureole lub smugi wokół jasnych punktów świetlnych.
Istotnym objawem zaćmy podtorebkowej tylnej jest także problem z ostrością wzroku, szczególnie wobec bliskich odległości, choć paradoksalnie pogorszenie widzenia dotyczy w pierwszej kolejności dalszych obiektów. W miarę postępu choroby pacjenci zauważają także większe trudności z dostrzeganiem rzeczy w słabym oświetleniu, co może prowadzić do problemów z rozróżnianiem szczegółów oraz z widzeniem kontrastu, szczególnie odczuwalnym podczas czytania lub wykonywania precyzyjnych czynności.
Zaćma podtorebkowa tylna – leczenie i dostępne soczewki wewnątrzgałkowe
Leczenie zaćmy podtorebkowej tylnej, podobnie jak innych typów katarakty, odbywa się przede wszystkim za pomocą operacji chirurgicznej. Najczęściej stosowaną metodą jest fakoemulsyfikacja, czyli zabieg polegający na rozbiciu zmętniałej soczewki za pomocą ultradźwięków. Podczas niego chirurg wykonuje niewielkie nacięcie na powierzchni oka. Następnie, za pomocą specjalnych narzędzi, soczewka zostaje rozdrobniona, a jej fragmenty są usuwane. W jej miejsce wszczepiany jest sztuczny implant.
Najczęściej podczas operacji zaćmy stosowane są soczewki jednoogniskowe, które zapewniają dobrą ostrość widzenia na jedną odległość – zwykle daleką. Pacjenci, którzy wybiorą takie soczewki, będą jednak potrzebować okularów do czytania lub pracy z bliska. Alternatywą są soczewki wieloogniskowe, które dzięki nowoczesnej technologii pozwalają na ostre widzenie zarówno bliskich, jak i dalekich obiektów, eliminując konieczność noszenia okularów na co dzień.
Wczesne wykrycie zaćmy podtorebkowej tylnej – klucz do zachowania dobrego wzroku
Regularne kontrole u okulisty pozwalają na szybkie zidentyfikowanie zmian w soczewce oka, co umożliwia wdrożenie odpowiedniego leczenia, zanim schorzenie wpłynie znacząco na jakość widzenia. Wczesna interwencja jest niezwykle istotna, ponieważ zaćma podtorebkowa tylna szybko się rozwija. Dzięki odpowiedniej diagnozie i przeprowadzeniu zabiegu usunięcia zmętniałej soczewki pacjent może odzyskać dobrą ostrość wzroku, co przekłada się na poprawę jakości życia i możliwość normalnego funkcjonowania.
